KUTUP YILDIZI

Kalabalıklar arasında yaşıyoruz. Ancak ıssız bir çölde, tek başına kalmış bir insandan bile daha yalnızız. Herkes farklı kutuplarda ve çevremiz kutuplardan bile daha soğuk... Bencilce, sadece kendimizi düşünüyoruz ve kendi elimizle kendimizi yalnızlığa mahkum ediyoruz.






Çoğu zaman bir merhabayı bile esirgiyoruz birbirimizden. Çevremizdeki yoksul, çaresiz ve kimsesiz insanları farketmiyoruz bile. Yardımlaşma, dayanışma gibi değerlerimiz adeta birer nostalji haline geldi. Şefkat ve merhamet semtimize uğramaz oldu... Böylesine karanlık bir hayatta bize yön gösterecek bir KUTUP YILDIZI’na ihtiyacımız var...

Yaşam serüvenimiz tezatlardan, keşmekeşlerden, içimizdeki yitik ülkelerden başka nedir? Bir düzen ki; doğrular, yanlışlarla dolu. Çatallaşan yollardan ibaret değil midir? Hiçbir işleyişin tesadüf olmadığı hayatta giderek kendi içimize döndük. Değersiz önyargılarımızla sınırladık değerlerimizi. Tarihten atalarımızı, istikbalden çocuklarımızı sorumlu tuttuk. Yitirmeye hazır olduklarımız örttü erdemlerimizi, şefkatimizi, merhametimizi... Tok yattık açlığın göz bebeğine baka baka. Utancımız şeffaflaşırken, çatılarımız ancak bizi korur oldu felaketlerden. Kendimizden uzaklaştırdığımız her canlı, doğal maskelerimize çarpıp geri döndüler. Savaşmadan barışmayı, harcamadan kazanmayı, paylaşmadan huzuru diledik. Göstermelik tebessümlerle dayanışmayı sunileştirdik. Oysa zıtlıkların dengelendiği yerde verilen söz hatırlamak, zamanda kaybolmamak ve güneşi paylaşmaktı gölgede...

Unutmadıkça bağlılıkları, en loş ışık dahi aralayıp benlik perdelerini, silip bütün çelişkileri, tuğlaları yapıya, azaları vücuda, yardımı muhtaca, insanı insana kavuşturacaktır. İşte burada Kutup Yıldızı yön tayin edecek, karanlığa doğacak, her uzanan ele bir yıldız olma yolunda parlayacak, dostluğa uzanan hizmet meşalesi olacak...

Kutup Yıldızı

Dostluğa uzanan hizmet meşalesi...